Z domu do pracy muszę pokonać ponad tysiąc kilometrów. Początkowo jeździłam tylko autokarami popularnej firmy. Od czasu, gdy pierwszy raz zmuszona byłam dotrzeć do pracy busem, ten środek lokomocji jest u mnie na pierwszym miejscu.
Z domu do pracy muszę pokonać ponad tysiąc kilometrów. Początkowo jeździłam tylko autokarami popularnej firmy. Od czasu, gdy pierwszy raz zmuszona byłam dotrzeć do pracy busem, ten środek lokomocji jest u mnie na pierwszym miejscu. Doceniam wygodę, jaką jest zasada “od drzwi do drzwi”. Jest oczywiście wiele niedogodności, ale schodzą na dalszy plan.
W sumie do i z pracy ponad dwa razy okrążyłam Ziemię i nigdy nie miałam problemów w podróży. Choroba lokomocyjna była mi nieznana. Koleżanki opowiadały, jakie miały problemy w podróży, mnie to na szczęście nie dotyczyło. Do czasu. Od dwóch lat, choroba lokomocyjna jest również moja zmorą.
Tabletki aviomarinu i woreczkowy zestaw obowiązkowy mam zawsze przy sobie. Tak uzbrojona ruszam w podróż trwającą 20-22 godziny.
Z podziwem patrzę jak współpodróżni podczas przystanku na granicy pałaszują ze smakiem miejscowe dania na gorąco, zdrowo to wszystko popijając. Mi wystarczyć musi herbatka ziołowa.
Znajome opiekunki stosują, oprócz tradycyjnych tabletek także inne, niekonwencjonalne sposoby. Podobno pomagają. Kupują w aptece specjalne bransoletki na podróż oraz zaklejają pępek plastrem. Ta druga metoda podobno działa cuda, choć wydaje się dosyć zabawna. Ale jak działa, to czemu nie.
A co jest przyczyną choroby lokomocyjnej?
Fachowa definicja brzmi: przyczyną choroby lokomocyjnej jest brak zgodności pomiędzy wzrokowym, subiektywnym postrzeganiem ruchu, a sygnałami, które odbierane są przez błędnik (narząd przedsionkowo-ślimakowy, znajdujący się w uchu środkowym), odpowiadający za zmysł równowagi.
A wy koleżanki macie z tym problem? Macie swoje sprawdzone sposoby?
*****
*****
*****
Zobacz cały post i wszystkie komentarze na naszym fanpage >>>>
